Zemsta i chciwość ("Znak Czterech")

Hello!
Póki co czytanie książek o Sherlocku Holmesie idzie mi niezbyt sprawnie, ale staram się nadrabiać zaległości.

źródło

W "Znaku Czterech" mamy sprawę tajemniczego skarbu z Indii, poszukujemy dwóch morderców i poznajemy pannę Mary Morstan. Rozwiązywanie zagadki idzie wyjątkowo sprawnie, ale trzeba się sporo naczekać na informację. Albo ruszyć w miasto w przebraniu. Trudniejsze było znalezienie łodzi, którą podróżowali mordercy niż ustalenie sposobu w jaki dokonali zbrodni. Oczywiście na koniec książki mamy dokładne wyjaśnienie-retrospekcję zbrodniarza, pokazujące jakie czynniki, wydarzenia i emocje doprowadziły do ostateczności. W tym wypadku, chociaż wszystkie okoliczności zostały przedstawione, raczej nie może być mowy o jakimkolwiek współczuciu dla tego człowieka.

Zarówno podczas czytania tej książki jak i poprzedniej uderzył mnie fakt, że Holmes wcale nie zachowuje się tak, jak jest to prezentowane w  filmach i serialach z ostatnich lat. W twórczości Conan Doyle jest raczej taki dobrodusznie wyrozumiały dla maluczkich niepojmujących wielkości jego umysłu, a nie arogancki i naburmuszony. Chociaż podobno w "Psie Baskervillów" jego zachowanie ulega zmianie.

Nie spodziewałam się, że Mary poznajemy już 2 drugim tomie opowieści o Watsonie i Holmesie. Ani tego jak szybko sprawy pomiędzy nią a Johnem się potoczą. Póki co, trudno powiedzieć o niej coś więcej oprócz tego, że wykazała się wyjątkowym opanowaniem w kryzysowych sytuacjach i że nie jest materialistką. Jednak i o jej losie słyszałam pewne nieprzyjemne wiadomości. Naprawdę zastanawia mnie jak poukładają się dalsze losy bohaterów.

Watson w "Znaku Czterech" jest bardzo wycofany. Jego wszystkie myśli zajmuje Mary. I chociaż dokładnie relacjonuje przebieg śledztwa widać, że trzyma się trochę z boku i przeżywa je na zupełnie innym poziomie niż Sherlock. Mamy tu po prostu miłość od pierwszego wejrzenia i problem, bo wybranka jest potencjalnie dużo bogatsza niż my.

Cudownie niezmienną rzeczą jest język. Po prostu poezja prozy. Zauważyłam jednak, że dużo w tej mierze zależy także od tłumacza, a wcześniej jakoś nie zdawałam sobie sprawy z tego jak może to być istotne. Miałam wątpliwą przyjemność czytać fragment z innej książki i różnica w budowie zdań czy doborze słów była kolosalna. Trzeba chyba zwracać większą uwagę na tłumaczenia. Ciekawą rzeczą jest także fakt, że historia ma w pewien sposób budowę zamkniętą. Zaczyna się i kończy tym samym motywem, czyli Sherlockiem i kokainą. O tym wiedziałam wcześniej, ale w dzisiejszych czasach czytanie o wstrzykiwaniu sobie narkotyków we własnym domu przed kominkiem, robi jednocześnie zabawne, nieprawdopodobne i niepokojące wrażenie. Na szczęście Watson jako lekarz zwrócił Holmesowi uwagę. Ciekawe tylko czy go posłucha?

Trzymajcie się, M