Małe rzeczy

Hej!
Post miał pojawić się wczoraj, ale po pierwsze pojechałam do cioci, a po drugie blogger wybitnie nie chciał ze mną współpracować. Jego zdolności skończyły się na tym, że udało mi się wrócić do morelkowego koloru tła, bo zielony chodź uwielbiam ni jak nie pasował i na dodatek raził w oczy.
Od czwartku mam rekolekcje, koleżanka z ławki powinna się cieszyć, bo teraz z "Upiora w Operze" przerzuciłam się na "Notre Dame de Paris" i nie wiem jak by ze mną wytrzymała.
Jakiś czas temu koleżanka powiedziała mi, że blogerki/blogerzy to takie osoby, które potrafią cieszyć się małymi rzeczami. Osobiście piosenki Sylwii Grzeszczak o takim tytule nie znoszę, ale to stwierdzenie wydaje mi się trafne. Bo jaki inny człowiek bez potrzeby robi zdjęcia rzeczom teoretycznie nie wartym uwiecznienia. Nie piszę tu o fotografach-zapaleńcach, ale o takich zwykłych ludziach. Np: po co mi zdjęcie pociągu przejeżdżającego przez przejazd kolejowy? A żeby zrobić gif i pokazać na blogu. Albo innych ciekawych rzeczy ale w zasadzie nie związanych z moim życiem. Bo zawsze może być to materiał na nową notkę. Oprócz tego kiedy przygotowuję posta staram się żeby zarażał innych pozytywną energią. Jeszcze chyba nie do końca mi to wychodzi, ale się staram. Dzisiaj był tak piękny dzień. Żadnej chmurki na niebie, cudowne odcienie błękitu na zachodzie przeszły w pomarańcz w końcu w czerwień. Bezchmurne niebo zaowocowało pięknym widokiem na księżyc-rogalik i gwiazdy. Idealna sceneria na spacer. 
I zdecydowałam się na rozjaśnianie włosów, czyli blond szamponetka na godzinkę pomimo tego, że na opakowaniu jest wyraźnie napisane 30 minut. Nie wiem czy pamiętacie jak ostatnio "malowałam" włosy i przytrzymałam szamponetkę za długo. Cóż miejmy nadzieję, że z dnia na dzień nie stanę się platynową blondynką. 

Znów zostawię wam piosenki z musicalu. Po francusku z napisami. Ktoś zgadnie kto gra Quasimodo? 

Pozdrawiam M <3