Zbyt piękne, aby było prawdziwe - SKY Castle

Hello!

SKY Castle było dramą, która podbiła Koreę na przełomie 2018 i 2019 roku. Z tego, co wiem nie przebiła się jednak do międzynarodowego świata fanów dram. Głównym argumentem było to, że ze światem przedstawionym (elity lekarzy i prawników) i systemem edukacji Korei trudno było znaleźć jakieś osobiste połączenie i utożsamienie. A ja napiszę, że wszyscy powinniśmy się cieszyć, że przyszło nam to oglądać tylko w dramie i mieć nadzieję, że była ona bardzo przehiperbolizowana. Chociaż czytałam, że wcale nie i dla ludzi w Korei była boleśnie realistyczna. 

Pierwszy odcinek SKY Castle robi świetną robotę z przedstawieniem postaci oraz ich środowiska i od razu rozstawieniem ich po kątach. A jednocześnie od początku jest w tej dramie coś niesamowicie niepokojącego, zbyt idealnego - od razu widać, że to sztuczne. 

Najkrótszym zarysem fabuły tej dramy byłaby odpowiedź na pytanie: Jakie są konsekwencje przelewania własnych ambicji na dzieci? A dokładniej obserwujemy głównie matki, które zrobią wszystko (dosłownie), aby zapewnić swoim dzieciom edukację - czy tego chcą, czy nie. A SKY Castle jest nazwą sąsiedztwa, w którym nasi bohaterowie mieszkają, a której to nazwy pierwsza część jest akronimem od 3 najbardziej prestiżowych uniwersytetów w Korei: Seoul National University, Korea Universtity oraz Yonsei University.

Obsada jest dość liczna i trudno byłoby opisać sytuację każdej rodziny, ale w najprostszym układzie ta drama sprowadza się do tych dwóch rzeczy - ambicji rodziców i reakcji dzieci na te ambicje. Poniżej skupiłam się tylko na wybranych aspektach - wyszło tak, że głównie postaciach - bo opisywanie całej dramy nie jest konieczne. 

Wątek Seung-hye i jej męża był jednym z ciekawszych i najbardziej satysfakcjonujących do oglądania.

Koniecznie trzeba napisać, że praca kamery i ujęcia, budowanie kadrów robi w tej dramie ogromne wrażenie i bardzo akuratnie podkreśla tak nastroje, jak i działania bohaterów. Szczególnie w pierwszym odcinku.

Hye-na - na początku bardzo się jej kibicuje - jest buntowniczką, która mówi, co myśli, a w tym świecie, w którym funkcjonuje - to zupełnie nie do pomyślenia. Ale choć czuć, że jest ona szczera, po pierwsze nie wybudza sympatii, po drugie - gdy tylko nadarza się okazja, odkrywamy, ze Hye-na ma w sobie niesamowite pokłady zazdrości i zawiści (i być może mama wcale nie wychowała jej tak dobrze, jak dziewczyna chciałaby wierzyć), a z czasem okazuje się także, że jest niezwykle wyrachowana.

 To Ye-seo nie Hye-na.

Nie zdradzając za dużo - wystarczy spojrzeć na jej relację z Woo-joo. On ją szczerze lubi, ona o tym wie, ale wie także, że chłopaka lubi Ye-seo. A ponieważ Ye-seo to największy wróg Hye-ny, Hye-na spotyka się z Woo-joo na złość Ye-seo.

Chciałoby się, aby Hye-na nie zniżała się do poziomu ludzi ze SKY Castle, ale niestety to się dzieje. Niestety ona nie ma takiego zaplecza jak osoby ze SKY Castle i na jak sprytną nie chciałaby pozować - nie ma do nich startu.

Ye-seo - gdyby w tej dramie była sekunda więcej tej postaci, to nie byłabym w stanie jej oglądać. Ze świecą szukać drugiej tak samolubnej i egocentrycznej postaci w kulturze. Tym co różni ją od pozostałych dzieci ze SKY Castle jest to, że ona faktycznie chce dostać się na medycynę do Seoul National University i zostać lekarzem; rodzice nie musieli jej do niczego zmuszać.

 Jak tu jej nie kochać.

Ze wszystkich postaci Ye-seo przechodzi najbardziej spektakularną drogę. W sumie cała jej rodzina przechodzi najwięcej - całe SKY Castle skupia się przecież głównie na jej mamie. Ye-seo była naprawdę nieznośną postacią, ale tym bardziej zakończenie dramy jest satysfakcjonujące.

Tatusiowie - przez 3/4 dramy tatusiowie są comic reliefem serii. Szczególnie, gdy są na ekranie razem. Oni też oczywiście spiskują i mają swoje intrygi - i jeśli dokładnie się im przyjrzeć, to są one obiektywnie poważniejsze niż sprawy mam, dotyczą szpitala, pacjentów i walki o dyrektorskie stołki, ale przedstawione są jak parodia westernu.

Ale później drama, jak to drama, robi się naprawdę dramatyczna i tatusiowie także muszą swoje przejść. Słusznie, bo nie byli tatusiami tylko pracowali, więc w brutalny sposób musieli nauczyć się ojcowskiej odpowiedzialności. 

SKY Castle ma 20 odcinków, ale mogłabym obejrzeć kolejne 20, bo była tak wciągająca i zaskakująca. Drama o tym, co zrobią rodzice, aby ich dzieci dostały się na najlepsze studia była też zwyczajnie przerażająca. Cały czas obserwuje się postaci, które są zwykle są na granicy zachowywania się jak w miarę przyzwoity człowiek oraz zwykła dwulicowa szumowina. Dlatego często decyzje, które podejmują nasi bohaterowie są zaskakujące - nigdy nie wiadomo, która ze stron wygra, a czy podjęcie takiej, a nie innej decyzji nie było elementem strategi i podbudową pod kolejne działanie.

Ten tekst wyszedł mi bardziej ogólnikowy niż zakładałam, ale bardzo nie chciałam zacząć opisywać wątków każdej z rodzin z osoba. W skrócie: SKY Castle jest jedną z najlepszych dram jakie widziałam. Jeśli nie najlepszą. Niekoniecznie ulubioną, bo na bycie osobiście ulubioną jest nieco za poważna, ale w kategoriach w jakich można rozpatrywać ją obiektywnie - zdecydowanie jedną z najlepszych.

LOVE, M