Relacja z oglądania: The Crown sezon 5

 Hello!

To nie była łatwa przeprawa. Prawie zasnęłam w połowie pierwszego odcinka i przez wiele dni nie mogłam się zmotywować, aby wrócić do ogladania. Nie pomagały też głosy pod tytułem "ten sezon dotyczy najbardziej współczesnych zagadnień i jednocześnie najbardziej je przekręca!".  

Gdy już przebrnęłam przez dwa pierwsze odcinki było łatwiej - ale wciąż The Crown to The Crown. Odcinki są obok siebie i każdy sobie, czasami nie wiadomo, co się dzieje z chronologią. W tym sezonie zaskakująco często nie wiadomo też, co dzieje się z samą królową. Jest sporo wspominek, odcinki mają tendencję do ciągnięcia się i są bardzo nierówne. Obrazki się przewijają przez ekran bez większego znaczenia, aż jakaś postać postanowi otworzyć usta i przedstawić coś na kształt teorii spiskowej. 

Tak się też złożyło, że o tym słynnym annus horribilis oglądałam wcześniej bardziej poruszające i emocjonalne dokumenty - a w The Crown naprawdę jako największą tragedię pokazano płonący zamek. Bohaterowie dużo mówią o rozwodach, ale - pomijając zamek - najbardziej rozemocjonowaną postacią jest Małgorzata (co też nie jest zasługą błyskotliwości scenarzystów tego sezonu, bo ona cały czas taka była). 

Przed 6 odcinkiem powinno być też chyba jakieś ostrzeżenie, bo pokazują w nim bez subtelności jak zastrzelono cara Mikołaja II i zadźgano jego dzieci i co działo się później. Ogólnie całe wprowadzenie do 6 odcinka jest okrutne i cały ten odcinek jest... osobiście miałam ochotę go pominąć. Ale jak zawsze w epizodach jest tyle namieszane (choć z innej strony są one często jak pojedyncze historie), że nie było to za bardzo możliwe. Na szczęście - z czyjejś podpowiedzi - oglądałam ten serial na przyspieszeniu... 

W każdym razie jeśli na przykład w dzieciństwie byłyście fankami Anastazji i to przerodziło się w szukanie informacji o jej rodzinie, a później na przykład w liceum miałyście rozszerzoną historię - darujcie sobie ten odcinek; tym bardziej, że następny skupia się na Dianie. I jest niemożebnie nudny. 

Nie kojarzę sytuacji, abym musiała tak naprawdę zmuszać się do ogladania serialu, ale nie można określić inaczej przebijania się przez kolejne odcinki. Chyba w tym sezonie najbardziej czułam, że brytyjska rodzina królewska to w ogóle nie jest mój temat, a na bohaterów szczególnie trudno było patrzeć mi jak na ludzi.  

Zmusiłam się i dokończyłam ten serial, ale było trudno. Część dziewiątego odcinka, gdy Diana i Karol rozmawiają po rozwodzie przewijałam - w całym kosmosie nie ma sceny, która bardziej krzyczy "Jestem niemożliwa i zostałam wymyślona przez scenarzystów!". 

Oglądałam ten sezon, będąc pewną, że jest ostatni i nie będzie 6, więc wyobraźcie sobie moje zdziwienie, gdy historia skończyła się znaczenie wcześniej, niż się spodziewałam. Chciałam jednak napisać, że sceny w Hongkongu były przejmujące, podobnie jak sceny z królową na statku. 

Na szczęście zanim będzie sezon 6 zapewne zapomnę, jak ten mnie znudził. 

Zapraszam na blogaskowego Facebooka oraz mojego Instagramy (bookart_klaudia) oraz redaktorskie_drobnostki! 

Plus blogasek - oraz Instagram - są nominowane w rankingu Opowiemci! Jeśli macie ochotę zagłosować to polecam się życzliwej uwadze! Możecie mi też dać znać, czy Wasze blogi lub inne kanały SM są nominowane. 

 

Trzymajcie się, M