8

Hello!

Przy okazji kwietniowej ankiety blogowej pojawiły się głosy, abym napisała coś więcej o sobie. Niniejszym spełniam to życzenie.

A tak dla uzupełnienia, bardzo chętnie odpowiadam na wszelkiego rodzaju nominacje i tagi, i z nich można się sporo dowiedzieć, ale dzisiejsza notka będzie nieco bardziej osobista. To znaczy, że gdybyście znali mnie osobiście, pewnie o większość rzeczy, o których piszę przekonalibyście się na własnej skórze, ale ponieważ 'znamy się tylko z widzenia' nie macie takiej okazji.

Zdziwieni? Sprawdźcie punkt 8.

1. Jestem nieśmiałym introwertykiem (chociaż być może bliżej mi jednak do ambiwersji) i prawdopodobnie mam jakąś lekką formę fobii społecznej. Takie połączenie nie ułatwia życia. Ponadto nie znoszę, gdy ktoś twierdzi, że nieśmiałość to choroba i trzeba ją leczyć.To taka sama cecha charakteru jak każda inna i, owszem, dla lepszego funkcjonowania w społeczeństwie warto nad nią pracować, ale słowo 'leczenie' nie jest tu adekwatne. Ale to zupełnie inny temat. Poza tym uwielbiam robić internetowe testy psychologiczne, w których okazuje się, że coś jest ze mną nie tak, a potem śmieję się z tego z mamą.

2. To może łączyć się z punktem poprzednim. Gdy muszę załatwić coś emailem 2 dni zajmuje mi napisanie go, a 5 sprawdzenie odpowiedzi. Chociaż ostatnio wszystkie odpowiedzi są pozytywne, nie znoszę ich czytać.

3. Chyba jeszcze o tym nie wspominałam: oprócz standardowej pary dziurek w uszach, w lewym mam 3 dodatkowe. Pierwszą zrobiła mi D. na koloniach 5 lat temu, dwóch kolejnych także się dorobiłam na koloniach, ale rok później. Jedną zrobiła mi koleżanka, trzecią zrobiłam sama. A niedawno dorobiłabym się kolejnej, bo zakładając kolczyki nie trafiłam tam gdzie trzeba i zraniłam sobie ucho, krew leciała tak bardzo, że musiałam nakleić plaster. Ponadto kiedyś chciałam mieć kolczyk w brwi, był to zamiar nawet poważny, ale nie został zrealizowany.

4. Czasami żartuję w taki sposób, że wypowiadam pewne uwagi w bardzo, bardzo poważny sposób, a gdy mówię na serio, to się śmieję. Niezbyt wielu ludzi szybko to łapie, przez co często dochodzi do pewnych nieporozumień. Ostatnio jeden z kolegów na studiach stwierdził, że chyba musiał mi coś zrobić i trzymał się na dystans prawie dwa tygodnie, dopóki Mart nie wyjaśniła całej sytuacji.

5. Nie wierzę w miłość od pierwszego wejrzenia. To znaczy, ktoś może się komuś spodobać na pierwszy rzut oka (tę myśl jeszcze rozwinę), ale bliżej mi do stwierdzenia 'najpierw przyjaźń, potem miłość'.

6. Kontynuując punkt poprzedni. Te rzut oka i wiesz, że ktoś ci się podoba. W moim wypadku działa to najczęściej tak, że nawet nie mam ochoty poznawać osoby, która wydała mi się interesująca, tylko pozachowywać się jak gimnazjalistka, powzdychać z ukrycia. Idealne określenie: obiekt westchnień. Niczego więcej nie trzeba. Świetnie się to sprawdza nie tylko w odniesieniu do aktorów.

7. Czasami wydaje mi się, że mam lęk wysokości, a jednocześnie ciągnie mnie na wszelkie punkty widokowe i miejsca skąd można popatrzeć na miasto z góry. To nawet nie musi być jakaś szczególna wysokość, mogą być nawet mury GTSu. Mam plan, aby w najbliższym czasie wybrać się na dach Europejskiego Centrum Solidarności.

8. Uwielbiam fryzurę, którą ktoś gdzieś nazwał wiedźmińskim supełkiem bądź węzełkiem. I nie wiem, czy podoba mi się bardziej jej nazwa, czy to jak bardzo jest wygodna, ładna i praktyczna. A zasadniczo jest kucyk lub koczek (wtedy to węzełek)..... a z resztą, jaki wiedźmin jest każdy widzi na górze. Ale  mam krótkie i ciemne włosy więc czasami zdarza mi się też udawać Królewnę Śnieżkę.

Chciałam napisać 10, ale nie będę się zmuszać, za to dodam link do cudownego wpisu Riennahery - "Jesteś ponurakiem? Nic nie szkodzi." 

Jeśli mielibyście jakieś bardziej konkretne pytania, to śmiało piszcie w komentarzach.

Trzymajcie się, M