O Harley Quinn i kilku osobach, które spotyka po drodze - Birds of Prey

 Hello!

Gdy w pewne sobotnie przedpołudnie szukałam czegoś lekkiego i nieangażującego do oglądania, spostrzegłam, że film  Birds of Prey jest dostępny na Netflixie. I w zasadzie spełnił moje założenia. Pytanie tylko czy to dobrze świadczy o filmie.
(Widziałam Birds of Prey i pisałam tę recenzję na długo zanim widziałam nowego Batmana, ale dzięki niemu mam w końcu ładną okazję opublikować ten tekst!). 

Niekoniecznie. Musiałam przerwać oglądanie w połowie i wyjść, po czym, gdy wróciłam, moja chęć, aby dokończyć oglądanie, była dokładnie żadna. Nie interesowała mnie żadna z bohaterek, nie do końca rozumiałam, dlaczego ich relacje wyglądają, jak wyglądają i co to za dynamika postaci. Fabuła jest pretekstowa. Ilość narracji z offu doprowadzała mnie niemalże do szału. Może jeśli się nie jest w stanie czegoś pokazać na ekranie, to nie trzeba się zabierać za robienie z tego filmu? Narratorką filmu jest Harley Quinn i naprawdę chciałabym napisać, że potrzebujemy tej narracji z offu, aby zrozumieć, co się dzieje w głowie tej bohaterki, ale nie - ta narracja często uzasadnia brak chronologii i fakt, że historie niektórych bohaterów poznajemy w środku filmu. Bo nie udało się tego zgrabnie wpleść w fabułę wcześniej. Nie wiem, czy ta Harley jako narrator wszechwiedzący to wyraz samoświadomości filmu, czy tego że nakręcili zbyt mało scen albo coś się zadziało w montażowni i musieli go jakoś skleić. 

Poza tym - ja chyba zwyczajnie nie przepadam za filmami, które reklamują się kategorią R i mają być takie brutalne i na tyle sobie pozwalać. Bo zawsze jakimś sposobem wiąże się to z tym, że te filmy zaczynają mniej przypominać filmy a bardziej ekranizacje komiksów - stają się karykaturalne. Mnie to nieszczególnie bawi i cieszę się, że nie poszłam na ten film do kina, bo dla mnie to nie rozrywka. Z drugiej strony, gdybym poszła na ten film do kina, może jego bohaterki bardziej by mnie obchodziły? 

Chyba nie, bo zbyt wiele wątków zaczyna się i urywa, nie jest ze sobą połączonych, nad tym, czy mają sens nawet się nie zastanawiałam, bo raczej nie mają. "Drużyna" schodzi się na dwadzieścia minut przed końcem filmu i tylko na ostatnią walkę, a wcześniej bohaterki mają ze sobą pojedyncze interakcje. Oprócz Harley, którą jako tako poznajemy, mają po jednej (albo i po pół) cesze, która ja wyróżnia, a gdyby nie to, że wiedziałam mniej więcej, jak się nazywają przed seansem, to z samego filmu bym tego nie zapamiętałam. A później Harley idzie w swoją stronę i tak naprawdę cały tytuł filmu [Ptaki Nocy (i fantastyczna emancypacja pewnej Harley Quinn)] jest bez większego sensu, bo to jest po prostu film o Harley Quinn i kilku osobach, które spotyka po drodze. A może ma sens skoro idzie sama?

Zapraszam na blogaskowego Facebooka oraz mojego Instagrama! 

Pozdrawiam, M