10 spostrzeżeń osoby z nogą w gipsie

Hello!

Gipsu pozbyłam się 6 maja i przybywam, aby podzielić się spostrzeżeniami jakie poczyniłam w trakcie noszenia tej zbroi.

Przemyślenia są moje i dotyczą mojego noszenia gipsu, to tak aby rozwiać wszelkie wątpliwości.

Dwie różne skarpetki, bo stabilizator niemiłosiernie uwiera, a prawa jest długa i miękka co czyni noszenie tego cudu techniki nieco bardziej znośnym.

1. Brzydki i dziwny gips

Pierwszy raz w życiu miałam coś zagipsowane więc nie miałam pojęcia jak taki opatrunek powinien wyglądać i gdy zrobili mi go w Gdańsku stwierdziłam: okey gips jak gips. Do czasu kontroli w Ostrołęce - okazało się, że mój gips jest wyjątkowo brzydko zrobiony i pan technik bardzo nad tym ubolewał, a pani pielęgniarka całkiem dobrze kryła się ze śmiechem. Dobrze, że z domu nie wychodziłam. Natomiast przy zdejmowaniu pan technik (inny niż na kontroli) stwierdził, że przez dwadzieścia lat swojej kariery nie widział tak grubego i nawatowanego (właśnie stworzyłam to słowo) gipsu, a przy jego ściąganiu nieźle się napocił.

2. Zastrzyki

W szpitalu w Gdańsku miałam jeszcze plan, aby tam z tym gipsem zostać (w Gdańsku, nie w szpitalu). Do czasu, gdy okazało się że trzeba robić zastrzyki. Codziennie. Podziękuję. Zaraz po tej informacji zadzwoniłam do rodziców z żądaniem, aby po mnie przyjechali. Przez te 3 tygodnie moja Mama nieźle się wprawiła w strzykaniu. Ja liczyłam, że się przyzwyczaję i oswoję mój lęk do zastrzyków, ale to się nie stało. Za to mój brzuch był cały pokuty i w pewnym momencie miałam na nim 4 siniaki.

3. Przenoszenie czegokolwiek

Mój szalony plan zostania w Gdańsku z gipsem, oprócz zastrzyków, pokrzyżowała także sprawa przemieszczania rzeczy z miejsca na miejsca. Człowiek nie ma trzech rąk, tylko dwie, które aktualnie zajęte są przez kule. Własna bezradność to coś, co kompletnie mnie przytłacza, nie tylko w tym kontekście. Niemożliwość robienia czegokolwiek nie jest dobrym uczuciem, a świadomość, że by się chciało a nie można, jest jeszcze gorsza.

4. Kule, skakanie i przemieszczanie się

Dość szybko opanowałam chodzenie o kulach. Przez pierwsze kilka dni głównie jednak siedziałam, a w drugim tygodniu, gdy poczułam się nieco pewniej, nawet próbowałam przemieszczać się skacząc na jednej nodze. Z tym, że lewą kostkę też miałam stłuczoną, nieporównywalnie mniej niż prawą, ale też dawała o sobie znać. A skacząc spowodowałam, że zaczęła mnie boleć w jeszcze innym miejscu. Używajcie kul to najlepsze i najbezpieczniejsze wyjście.

4A. Zakwasy

Kontrolę w szpitalu, a musiałam tam pojechać dwa razy tego samego dnia, wiązała się z zejściem i wejściem po schodach na trzecie piętro. Dwa razy. Następnego dnia dowiedziałam się o istnieniu wielu ciekawych mięśni w okolicach barków i ramion, o których wcześniej nie miałam pojęcia, a teraz bolały.

5. Wszystkie kolory świata

Miały moje palce prawej stopy. Począwszy od sino-białego, poprzez fioletowy po czerwony. I towarzyszyły temu odpowiednie efekty cieplne, czyli od zimna do gorąca i z powrotem. Na szczęście obyło się bez niepokojącego drętwienia.

6. Jedzenie

Czytałam, że ludzie gdy mają gips to tyją. Otóż mnie spotkało coś prawie, że odwrotnego. Kompletnie straciłam apetyt, choć na początku miałam ogromną ochotę na słodycze, ale to chyba było odreagowywanie stresu. Za to miałam niesamowite pragnienie. Piłam herbatę, za herbatą i było mi mało. Teraz się zastanawiam, czy to nie mogło być związane z lekami na rozrzedzenie krwi i przeciw zakrzepom. Ale, żeby tego było mało, mojemu brzuchowi się nudziło i miałam kilka dni, gdy poważnie obawiałam się wystąpienia prawdziwych rewelacji żołądkowych. Na szczęście, wzięcie probiotyku bądź jakiegoś innego magicznego specyfiku, ratowało sytuację.

7. Pięta

Gdy zeszła mi opuchlizna (a przynajmniej największa jej część) w gipsie zrobiło się nieco luźniej. To, jak się okazało, nie była dobra wiadomość dla mojej pięty, która płonęła żywym ogniem. Byłam pewna, że jest obtarta jak nigdy od żadnych butów. Bardzo, bardzo, bardzo nieprzyjemne i bolące uczucie. 

8.Ból nogi a ból pupy

Jak wspominałam, w pierwszym tygodniu głównie siedziałam, a nie jestem przyzwyczajona do takiego trybu życia. Dodatkowo nogę trzeba było trzymać wyżej. I tu pojawia się dylemat, która część ciała ma cię boleć noga, bo gdy się wstaje uczucie napływania tam krwi jest dość nieprzyjemne, czy tyłek. Dla własnego zdrowia najczęściej wybierałam jednak ból pupy.

9.Ludzie

Najbardziej osobisty punkt tej listy. Na swoim profilu na fb nie publikuję zbyt wielu rzeczy, ale o skręceniu kostki postanowiłam jednak poinformować. Mogłam była tego nie robić, bo teraz mam trochę pretensji do znajomych, że się nie zainteresowali. Ale dzięki temu przynajmniej wiem kogo naprawdę obchodzę.

10. Księżniczka na ziarnku grochu.

Noga w górze - to jedna z pierwszych rzeczy jakie się słyszy przy gipsie i jak najbardziej miałam tego przestrzegać. Z tym, że ułożenie kilku koców tak, aby nodze (w gipsie!) było wygodnie było prawie niemożliwe. Naprawdę miałam wrażenie, że to osobny byt, który jakimś cudem czuje każdą fałdkę podwyższenia. I druga sprawa, gdy spało mi się zaskakująco wygodnie, to najczęściej się budziłam i odkrywałam, że noga spadła z podwyższenia.

Zabawa się dopiero zaczyna

Zapomnijcie o tym co przeczytaliście wcześniej! naprawdę uciążliwy gips robi się dopiero, gdy się go zdejmie. Póki kostka była sztywna, stabilna i bezpieczna w swojej zbroi nie bolała nawet przez moment. A gdy gips zdjęto okazało się, że moja stopa wygląda jak czerwono-fioletowy balonik i trzeba naprawdę uważać, aby go nie przebić. O stawaniu na prawą nogę bez stabilizatora mogę zapomnieć, nie da się, ale stabilizator do wygodnych rzeczy nie należy. Do tego problemem jest jednoczesne noszenie go i butów, na szczęście znalazły się jedne, w których ta sztuczka wychodzi. Moją stylówę na najbliższe dni widzicie na  załączonym obrazku.

 

Zapraszam na blogaskowego Facebooka oraz mojego Instagramy (bookart_klaudia) oraz redaktorskie_drobnostki! 

 Trzymajcie się, M