500!

Hello!
Niedawno świętowaliśmy trzecie urodziny bloga, a dziś wypada kolejna okazja do radości, oto bowiem post, który czytacie jest pięćsetny. Naprawdę nie wiem, jakim cudem udało mi się tyle napisać. Przecież mogłam robić to raz w tygodniu, a trzy lata i tak by minęły.

Powinnam z tej okazji przygotować coś specjalnego i miałam plany, aby przedstawić Wam moje 500 ulubionych notek, ale obecnie minimalizm jest w cenie i porzuciłam ten pomysł.
Chyba już sobie nie wyobrażam życia bez pisania. Jak człowiek robi coś wystarczająco długo to po prostu wchodzi mu to w nawyk i nawet o tym nie myśli. Piszę co dwa dni, mam to zanotowane w kalendarzu wraz z tytułem czy tematem jaki poruszę. Czasami zdarzało się, że miałam zaplanowane nawet dwa tygodnie do przodu, a na przykład w zeszłym roku przygotowałam zawczasu 5 czy 6 notek, które publikowały się automatycznie, podczas, gdy ja odpoczywałam w górach.
W kalendarzu zbieram też pomysły, niektóre czekają na realizację już ponad rok, a ciągle wypada coś innego, nowego o czym chcę wspomnieć.
Miałam także sporo kartek, na których zapisywałam wrażenia po poszczególnych odcinkach seriali, albo pisałam je w czasie oglądania filmu, czytania książki. Od pewnego czasu mam na to notatnik i zeszyt. Czasami jak do nich zaglądam to sama mam problem z rozczytaniem tego co zapisałam. Niekiedy zastanawiam się też co by pomyślała obca osoba, gdyby do nich przypadkiem zajrzała. Te zapiski wyglądają naprawdę dziwnie i jak by nie było dotyczą rzeczy na temat, których normalni ludzie nie robią notatek. Trochę się obawiam o moje zdolności pisarskie, bo czasami mam wrażenie, że jeśli sobie czegoś nie zapiszę to, nawet nie tyle, że zapomnę, co nie będę w stanie w ogóle cokolwiek napisać. A potem pochłaniam książkę czy idę do kina i okazuje się, że jednak można. Najczęściej tworzę zapiski w czasie oglądania seriali. Biorąc pod uwagę, że często mają po 24 odcinki więc łatwo może umknąć coś ważnego z początku sezonu. Tym bardziej gdy ogląda się je na bieżąco co tydzień, o ile się tego pilnuje.
Niechcący robi się z tego przydługi post o procesie twórczym. Ale temat pasuje wręcz idealnie więc będzie kontynuowany.
Wydawać by się mogło, że posty np: o aktorach/aktorkach w teledyskach to takie bezwysiłkowe zapchaj dziury. Nic bardziej mylnego. Czasami stworzenie takiego posta z 6-8 klipami video zajmuje nawet 3 godziny. Trzeba znaleźć aktora/aktorkę, sprawdzić, czy ma na koncie tak prestiżową rolę, obejrzeć teledysk i podjąć decyzję czy można go zamieścić, bo nie wszystkie się do tego nadają. Dla ciekawskich Michael Fassbender występował w bardzo dziwnym teledysku, po nim nauczyłam się, aby oglądać wszystkie dokładnie i do końca. A kolejna odsłona tego cyklu już w środę.

Trochę się obawiam, że przez studia częstotliwość wpisów może ulec zmianie. Zniknąć raczej nie zniknę, ale wiele blogerek, które poszły w zeszłym roku na studia, a które czytałam, rozpłynęło się w powietrzu. 

Przypominam także, że blog od nieco ponad miesiąca ma stronę na fb i byłoby mi bardzo miło, gdybyście ją polubili.

LOVE, M