Niech ktoś mi to wyjaśni - Shadowhunters 3B

Hello!

Za każdym razem, gdy włączałam kolejny odcinek tego tworu, zadawała sobie jedno pytanie: dlaczego ja sobie to robię? Nie ma racjonalnego wyjaśnienia oglądania tego serialu, może drugi sezon dałoby się obronić, ale nawet nie chciało mi się o nim tutaj pisać, a to już coś znaczy. Natomiast trzeci sezon, a szczególnie jego druga część, nie daje się bronić, poza malutkimi wyjątkami.

Czasami, gdy pisze się złe recenzje, ma się ochotę tłumaczyć i wyjaśniać, że film, serial, książka nie były takie złe, a ocena zależy od indywidualnych upodobań. To nie jest ten przypadek. Nawet gdybym bardzo chciała, tu po prostu nie ma zbyt wiele dobrego do napisania. 

 

1. Clary i Jace

To są najsłabiej zagrane i napisane postaci w całym tym serialu. Obawiam się jednak, że nawet gdyby mieli coś lepszego do grania, aktorzy by sobie z tym nie poradzili. Jace ma cały czas jedną minę i zero charakteru, nigdy go nie miał w tym serialu, ale w drugiej części sezonu 3 przechodzi sam siebie. Clary zaś... Clary jest zwyczajnie głupawa. Do pewnego momentu starałam się racjonalizować jej decyzje i zastanawiać się skąd one się biorą, ale w końcu trzeba dojść do jednego wniosku, że ta postać ma kłopoty z myśleniem. Drugą sprawą jest to, że scenarzyści chyba specjalnie ją czasami ogłupiają, żeby jej zachowanie pasowało do sceny, a nie do charakteru postaci. 

W każdym razie nigdy nie oglądałam serialu z tak nijaką parą głównych bohaterów, których z czasem widz uczy się po prostu ignorować na ekranie.

2. Wszystko jest/będzie dobrze

To jak szybko bohaterowie godzą się z tym co się dzieje, przyjmują rzeczy do wiadomości i ogólnie poziom prawdopodobieństwa psychologicznego tego serialu oscyluje gdzieś niedaleko zera. I z jednej strony, to Nocni Łowcy - muszą sobie szybko radzić, czy ze stratami czy szybko zmieniającą się sytuacją, ale z drugiej, powinni mieć w Instytucie dobrego psychologa, bo 3/4 z nich powinno mieć traumę. A na pewno Clary. Ale wystarczy, że Jace powie: "Wszystko jest w porządku" i traumy nie ma. 

3. Jonathan

Nawet nie wiem od czego zacząć. Jego postać, wątek, motywy są szyte tak grubymi nićmi, a później są tak pozbawione dramaturgii, że człowiek ogląda to, co on wyczynia na ekranie i zastanawia się tylko, kiedy skończy się to przedszkole. 

Tylko jedna rzecz: aktora znaleźli bardzo pasującego do tej roli, wygląda jak młodsza wersja Benedicta Cumberbatcha, ale jeszcze bardziej kosmiczna. I zdecydowanie bardziej niepokojąca. 

4. Koniec świata

Teoretycznie końcówka tego sezonu to taki trochę koniec świata, zagrożone jest i Alicante, i Edom, i świat, ale widza obchodzi to mniej więcej dokładnie tak samo, czyli wcale. I tak wiadomo, że to się wszystko dobrze skończy więc po, co się wysilać, aby cokolwiek było prawdopodobne. A demony w Alicante, obrona tego miejsca i ogólnie całe to miejsce - to jakiś żart. Tam jest może 10 Nocnych Łowców, oprócz bohaterów i ogólnie wygląda to tak, jakby nikt nic nie robił. Widz siedzi, patrzy i zastanawia się, czy to na pewno jest to miasto, centrum świata, siedziba zarządzająca, bo wysiłki Nocnych Łowców, aby je uratować są mizerne.

Poza tym poczucie zagrożenia i tego, że bohaterom może się coś stać oraz ogólny dramat tego serialu nie istnieje.  

 

W skrócie: nikogo nie obchodzi co dzieje się na ekranie, bo nikomu nie zależy na postaciach, każdy wie, że i tak skończy się to dobrze, scenarzyści też, więc nie wysilają się za bardzo. Koniec tego serialu nie wywołuje żadnych emocji, żadnych. Oprócz jednego wątku: Alexandra i Magnusa. To jest coś, co scenarzystom się udało, ale mam podejrzenie, że gdyby nie Harry Shum Jr., który gra Magnusa i który jest też prawdopodobnie najlepszym aktorem na planie tego serialu, to nawet Alec i Mangus mogliby nie wyjść. Oni jakość trzymają ten serial i naprawdę ich relacja jest ważną siłą, która pcha fabułę do przodu i jakoś ją scala. Naprawdę, gdy się nad tym zastanowić to właśnie ta dwójka jest siłą, dzięki której w tym serialu coś się dzieje.

5. Czarna dziura

Ten serial ma takie dziury w fabule i w wątkach, i  w sensie,  że chociaż nie chciałam już tego pisać, to muszę. Bo im bardziej zastanawiam się nad liniami fabularnymi, tym bardziej widzę, jak wszystko ma dziury, a jednocześnie pojawia się tylko w określonym celu - zapełnić czas antenowy. Może należało skrócić sezon 3B, zrobić z niego trzy godzinne odcinki, naładowane akcją i emocjami i wtedy zamiast pustki i dziur widz czułby cień zrozumienia i sympatii dla bohaterów. 

Podobno w Stanach w kręgach zainteresowanych był to całkiem popularny i lubiany serial i fani nie byli zachwyceni, że kolejnych sezonów nie będzie. Bardzo chciałabym, aby mi wyjaśnili skąd w nich ta sympatia dla tego serialu.

Trzymajcie się, M