Jakoś będzie dobrze - Navillera

Hello!

Kto nie lubi inspirujących opowieść o pokonywaniu własnych ograniczeń i spełnianiu marzeń, gdy wydaje się to niemożliwe? Ja. Nie lubię takich opowieść, bo zawsze wydają mi się za bardzo oderwane od rzeczywistości. I często zamiast poczucia bycia zainspirowaną, czuję się po nich jeszcze bardziej przygnębiona, niż byłam przed obejrzeniem. A jednak dość szybko po tym, gdy zauważyłam, że drama Navillera jest dostępna na Netflixie zaczęłam ją oglądać. Dlaczego? Bo jest o balecie. 

Drama powstała na podstawie webtoona i ma 12 odcinków - i wydaje mi się, że to właśnie dokładnie ta kombinacja sprawia, że w odcinkach niesamowicie dużo się dzieje i momentami przejścia pomiędzy emocjonalnymi a lekkimi, zabawnymi scenami są dość gwałtowne i  te emocje nie mogą do końca wybrzmieć. Przy czym Navillera ma jeden z najbardziej emocjonalnych pierwszych odcinków dramy, jaki kiedykolwiek widziałam. Już punkty wyjścia naszych bohaterów nie są łatwe, a jeszcze w ciągu pierwszego odcinka się skomplikują i wręcz stają się przytłaczające. 

Pozostałe odcinki nie są aż tak przytłaczające emocjonalnie, ale fabularnie są dość pościskane. W czasie ogladania łapałam się na tym, że gdy już włączyłam odcinek to mogłam na raz obejrzeć i 3. Ale gdy robiłam sobie przerwę, to nie wracałam do tej dramy i przez tydzień. Chciałam ją dokończyć, ale niekiedy trudno było zabrać się za oglądanie. 

Słówko o bohaterach: Chae-rok jest aspirującym tancerzem baletowym, który jeszcze na dobrą sprawę nie tańczy w balecie, ale szkoli go osobiście jeden z najlepszych baletmistrzów w Korei Południowej. Chae-rok mieszka sam, jego mama nie żyje, a ojciec ma wyjść z więzienia. Moje pierwsze wrażenia o tej postaci były takie, że to bardzo niegrzeczny młody człowiek i nieco brakuje mu manier. Aż dziwne, że pan Shim się nie zniechęcił. Pan Shim to siedemdziesięciolatek, który chce spełnić swoje marzenie, aby nauczyć się baletu. I Chae-rok będzie go uczył.

Na drugim planie pojawia się liczna rodzina pana Shima. Po pierwsze jego żona (co do której od początku miałam niepokojące przeczucia), a także jego dwóch synów i córka. I ta część drugiego plany jest dużo bardziej rozwinięta, o życiu i perypetiach poszczególnych osób dowiadujemy się dużo więcej, niż od strony drugiego planu Chae-roka. Tu poznajemy jego ojca, przyjaciela, byłego znajomego. Można także powiedzieć, że wątek baletmistrza i baletmistrzyni, którzy  czuwają nad Chae-rokiem to trochę jego drugi plan. Poza tym oczywiście te plany łączą się ze sobą. Na przykład pan Shim spotyka się z "wrogiem" Chae-roka. Okazuje się także, że wnuczka pana Shima i Chae-rok się znają. Jedną z rzeczy, która najbardziej mi się podobała w tej dramie to, to że Eun-ho i Chae-rok nie dostali wątku romantycznego i po prostu zostali przyjaciółmi. Ogólnie drama kończy się mniej więcej tak, że wszyscy zostają jedną wielką rodziną. I też wszyscy w jakiś sposób spełniają swoje różne ambicje czy odkrywają swoje drogi i to że nie w każdym wielu można coś w życiu zmienić, znaleźć nowe źródło satysfakcji i spełnienia. 

Może się wydawać, że tych bohaterów na drugim planie jest dużo (jeszcze mamy ortopedę, o którym zapomniałam wspomnieć; drama też momentami o nim zapomina a szkoda, bo mógłby powiększyć rodzinę;o och i baletnicę oraz pianistę ze studia!), ale to wszystko działa i jest spójne. To co dzieje się u jednych bohaterów, podkreśla albo kontrastuje to, co dzieje się u innych. 

Miałam jeszcze wspomnieć, że szczególnie pierwszy odcinek (a może nawet pierwsze trzy) są nagrane trochę jak film. Trudno to poczucie dokładnie wyjaśnić, ale jest coś w pracy kamery i kolorystyce, że ma się takie wrażenie. Później się ono rozmywa. 

Podsumowując, polecam bardzo!

LOVE, M