O ludziach i samolotach - Top Gun: Maverick

 Hello!

Zdecydowanie lubię narzekać i czepiać się szczegółów, ale czasami niewiele wystarczy mi do szczęścia - na przykład możliwość obejrzenia filmu o samolotach w kinie.

Mam tu oczywiście na myśli film Top Gun: Maverick. Podkreślę to jeszcze raz - jeśli chcecie obejrzeć ten film to koniecznie idźcie do kina (tylko przygotujecie się, że będzie głośno - a już szczególnie na samym jego początku!), bo chociaż jestem pewna, że ten film sprawdzi się oglądany na telewizorze, to doświadczenie go w kinie jest nieporównywalne. Pewnie więcej niż połowa tego filmu polega na lataniu odrzutowcami i trzeba to przeżyć!

Wydaje mi się też, że spokojnie można iść na ten film z mglistym pojęciem, o czym była część pierwsza. Oglądałam dawno temu i pamiętam, że mi się podobała - ale szczegółów prawie żadnych. I w sumie miałam wątpliwość tylko co do jednej informacji: czy była ona wcześniej znana, czy jej ujawnienie było osią konfliktu tego konkretnego filmu. 

A o czym Top Gun: Maverick opowiada dokładnie? Do wykonania jest supertajna misja wojskowa polegająca na wysadzeniu bunkra, gdzie może być wzbogacany uran. Oczywiście bunkier jest pod ziemią w głębokiej i wąskiej dolinie otoczonej stromymi i wysokimi górami. (Jak mi się to bardzo kojarzyło z Gwiezdnymi wojnami i strzałem w Gwiazdę Śmierci!) Misja niebezpośrednio, ale jednocześnie bardzo obrazowo, jest portretowana jako zasadniczo samobójcza. Główny bohater dostaje za zadanie - wcale nie polecenie tej misji - ale wyszkolenie i wybranie szóstki najlepszych z najlepszych pilotów do jej wykonania. 

Jeśli dobrze kojarzę tych potencjalnych pilotów jest dwunastka lub dziesiątka, ale praktycznie od razu wiadomo, kto będzie leciał. W każdym razie lepiej nie dać się zwieść, że postaci na drugim planie są ciekawe lub rozbudowane, bo nie są. Choć przynajmniej jedna być powinna, ale jej charakter składa się główne z bycia wkurzonym i nieco zbyt konserwatywnym w swoich decyzjach dotyczących sterowania odrzutowcem. Nie bez powodu ten film ma podtytuł Maverick - bo jest po prostu o tym bohaterze, a wszyscy dookoła niego tylko pomagają mu pójść do przodu. W pewnym sensie... emocjonalnie, ale niekoniecznie w aspekcie kariery. 

Czy ten film jest przewidywalny, czy stosuje subtelne zapowiedzi tego, co będzie ważne w jego kolejnych minutach? Powiedziałabym, że i jedno i drugie - to taka satysfakcjonująca przewidywalność. Taka sprawiająca, że historia jest bardzo spójna. I to też nie tak, że w ogóle zaskakujące rzeczy się w tym filmie nie dzieją - dzieją. Szczególnie w trzecim akcie i pod sam jego koniec. Który przyznaję, był nieco rozciągnięty i mógł być nieco krótszy, ale nie będę narzekała, bo dali więcej latania odrzutowcami. 

Co jeszcze rzuciło mi się w oczy - ładne i ciekawe kadry, gdy w pewnym sensie zupełnie nie musiałby takie być, a ustawienie i cała inscenizacja scen była taka artystyczna. A z drugiej strony, gdy ten film jest zabawny to jest naprawdę zabawny - aż się cała sala kinowa śmiała. I jest bardzo naturalny w tej swojej zabawności, chyba pokazując też to, że nie trzeba go brać bardzo poważnie. A jednocześnie mam poczucie, że oglądanie w wielu momentach bardzo rozemocjonowanego Toma Cruise'a na ekranie możne dla wielu osób w jakiś sposób ważne.

W tym akapicie będzie trochę spoiler. Gdy nasz główny bohater uczył swoich studentów, jak przelecieć kanion, to tylko ich obserwował (lub latał, głównie im przeszkadzając), a ja zastanawiałam się, dlaczego on pierwszy sam nie poleciał i nie pokazał, jak to zrobić. Okazało się, że zostało to zachowane na wielki moment i powód dlaczego to jednak on poprowadzi tę misję. W każdym razie nie wiem, czy mi się wydawało, czy naprawdę było to tak specjalnie zrobione, ale różnica w sposobie nakręcenia pilotowania (czy samego pilotowania powiedzmy) pomiędzy głównym bohaterem a studentami była ogromna! Nie bez powodu studenci nie mogli tego przelecieć - szarpali odrzutowcami i ogólnie brakowało im płynności. Symulowany przelot Mavericka jest taki gładki! 

Sądząc po wynikach box office tego filmu - nikogo nie trzeba szczególnie przekonywać, aby poszedł do kina - ba jestem pewna, że ludzie chodzą na niego więcej niż raz i sama też bardzo poważnie rozważam, czy tego nie zrobić!

Zapraszam na blogaskowego Facebooka oraz mojego Instagrama!    

LOVE, M