Misiaczki

 Hello!

Już od dawna nie wspominałam nic o wyszywaniu, a tak się składa, że ostatnio skończyłam jeden z największych projektów od lat!

Same misie wyszywałam miesiąc - przy okazji obejrzałam chyba ze 4 dramy, po czym nie mogłam już patrzeć na koreańskie seriale przez jakiś czas. Później prawie dwa miesiące robiłam samo tło. Kto by się spodziewał, że wyszycie szarego cienia pójdzie mi szybciej, niż robienie białych linii kratek w górę i w dół. To jak wolno widać było efekty wyszywania tła, nawet dla mnie było zaskakujące. Przecież nie musiałam nic liczyć, zmieniać kolorów, a te linie wcale nie chciały zajmować więcej miejsca i zabierały o wiele więcej czasu, niż przypuszczałam. Tło to w sumie jedyny minus tego wzoru. 

Same misie - to jak kolory się na nich układają: zarówno na ich ubrankach, jak i twarzach i rączkach - są zaprojektowane bardzo logicznie. Choć na pierwszy rzut oka na wzór wcale się tak nie wydawało. W czasie pracy okazało się jednak, że bez większych problemów można po kolei robić każdy kolor, a gdy dobrze się wybierze, od którego zacząć, to stanowią one dla siebie nawzajem doskonałą bazę. 

Prawda jest jednak taka, że pomyliłam się w pewnych wyliczeniach - co okazało się zagrać na moją korzyść. Obrazek jest nieco mniejszy, niż miał być w oryginale, ale dzięki temu mogłam tak wyliczyć tło, aby zmieścił się do ramki o wymiarach 30 na 40 centymetrów. Nie jestem wielką fanką passe-partout ani ramek, które zabierają więcej miejsca, niż powinny. 

Przy okazji pracy nad misiami mogłam obserwować wzrost cen muliny w moim mieście. Która w różnych miejscach na przestrzeni dwóch miesięcy podrożała nawet o 30 groszy. Może nie wydawać się to bardzo dużo, ale biorąc pod uwagę, że mulina kosztowała 1,50 a teraz kosztuje 1,80 jest to bardzo widoczna różnica. Niestety obstawiam, że w czerwcu będzie to już bliżej 2 złotych. Zastanawiam się też, ile mulina kosztuje w pasmanterii, w której zdarzało mi się kupować ją w Gdańsku - tam i tak kosztowała dwa razy więcej niż w Ostrołęce - teraz nie zdziwiłabym się, gdyby trzeba było za nią zapłacić 4,50.  

Wracając jeszcze do białej muliny - przy piątym moteczku przestałam liczyć, ile ich wykorzystałam do tego wzoru. W każdym razie zdecydowanie dużo więcej niż przypuszczałam. Poza tym, ponieważ używałam ostrej igły i wyszywałam tylko w górę i w dół, pokłułam sobie palce lewej ręki... A do tego im większy obrazek i im więcej muliny na tle - tym jest on cięższy i naprawdę to czuć. Miałam go nawet zważyć, ale trochę zapomniałam i trochę gonił mnie czas, bo obrazek wyszywany był na prezent.

Gdy teraz patrzę na zdjęcia, widzę, że nie do końca oddają, jak duży jest to obrazek i powinnam była położyć obok niego książkę dla skali. Kolory za to wyglądają bardzo realistycznie. 

Zapraszam na blogaskowego Facebooka oraz mojego Instagrama!   

LOVE, M