Proste i przytłaczające - Wyprawa na Księżyc

Hello!

O Wyprawie na Księżyc słyszałam wiele dobrego tuż po tym, gdy pojawiła się na Netflixie i byłam tej bajki bardzo ciekawa. A jednak coś powstrzymywało mnie przed obejrzeniem jej aż do teraz. To coś, mogło być przeczuciem, że dobre opinie brzmią zbyt pięknie, aby były prawdziwe. 

Wyprawa na Księżyc jest bajką tak prostą i nieciekawą w swoich założeniach fabularnych, że to aż uderza w inteligencję widza. Nasza główna bohaterka - Fei Fei - wychowywana jest na legendzie o bogini mieszkającej na Księżycu, która została rozdzielona z miłością swojego życia - i wciąż tam na niego czeka. W wyniku choroby umiera matka Fei Fei i przenosimy się jeszcze kilka lat do przodu - do momentu, gdy tata głównej bohaterki chce jej kogoś przedstawić. Swoją przyszłą żonę. Prawdę napisawszy ta bajka straciła mnie w momencie, gdy okazało się, że Chin, siedmioletni syn tejże przyszłej żony, pierwszy wiedział o tym, że ich rodzice będą brali ślub. Kto przedstawia przyszłą macochę dziecku, gdy ślub jest już zaplanowany? W każdym razie tata bohaterki się nie popisuje, a później na rodzinnej kolacji jeszcze reszta rodziny ją obraża, bo dziewczyna wciąż wierzy w boginię na Księżycu. Co też jest w sumie dość durne, co to komu przeszkadza, a jej rodzina była naprawdę złośliwa w tym zakresie. Nasza bohaterka postanawia upiec dwie pieczenie na jednym ogniu - udowodnić, że miłość jest najważniejsza i nie można o niej zapominać (bo czuje, że tata zapomniał o mamie) i udowodnić, że bogini istnieje, bo poczuła, że rodzina rzuciła jej wyzwanie. 

Więc buduje rakietę - wiemy, że jest zdolnym technicznie molem książkowym - i próbuje dolecieć na Księżyc. Do rakiety zaplątuje się też jej potencjalny brat - a bardzo miałam nadzieję, że jednak zostanie wycięty z reszty filmu - i spokojnie mógłby. Zastanawiałam się też dlaczego nie mogła to być przyszła siostra - ale widać trzy bohaterki w centrum akcji to byłoby już za dużo. Fakt, że Fei Fei dała radę zbudować rakietę i została pokazana jako inżynierka, może być najlepszym element całej tej bajki.

Poza tym Wyprawa na Księżyc to nudna, obrażająca inteligencję widza bajka. Na dodatek nieśmieszna, można też wyliczać inspiracje (czasami zupełnie niesubtelne) z innych animacji. Napisałabym wręcz, że ta bajka jest trochę żenująca. Przygody bohaterów na Księżycu są momentami bez sensu. Wszystkiego (dosłownie: kolorów, bohaterów, pomysłów animacyjnych, koncepcji piosenek) jest tak ogromnie dużo. Jest to jednocześnie proste (fabularnie) i przytłaczające (wizualnie). Koncepcja Księżyca ma także więcej wspólnego z jakąś grą komputerową niż czymkolwiek innym, co mogłoby mieć sens w kontekście animacji.

Wielka szkoda, że też cały aspekt inspiracji kulturą chińską jest jakiś taki płaski i sprawdza się trochę do ciastek księżycowych w różnych formach. Mam wrażenie, że gdyby studia produkujące ten film po prostu postanowiły zekranizować legendę o Chang'e, wszyscy by na tym bardziej skorzystali. Tym bardziej, że to jej przemiana i pogodzenie się z losem mają więcej sensu w kontekście filmu, niż zmiana zachowania głównej bohaterki.

Zastanawiam się, skąd brały się te pierwsze zachwyty nad tą bajką. 

 Zapraszam na blogaskowego Facebooka oraz mojego Instagrama (bookart_klaudia)! 

Pozdrawiam, M