Sezon 3

Hello!
Lecimy dalej z postami dotyczącymi Doctora Who, dziś moja opinia o 3 sezonie. 

Możne zacznę od tego, że nie lubię i nigdy nie polubię Marthy. Nie ma takiej opcji. To chyba najbardziej irytująca towarzyszka Doctora ze wszystkich. Nie wiem czemu, zdecydowano się na postać o takim charakterze i sposobie bycia, dla Doctora, który dopiero co pożegnał się z Rose. Zwykle takich odtrąconych postaci jest mi szkoda, ale Marthy nie. Czy naprawdę tak trudno było jej zrozumieć, że Doctor potrzebuje przyjaciela i wsparcia, a nie szuka dziewczyny? 

Towarzysze Doctora mają ogromny wpływ na odbieranie całego świata przedstawionego w danym sezonie. Marthcie nie udało się zyskać mojej sympatii, ale w pierwszym odcinku tego sezonu, konkretniej w odcinku świątecznym, poznajemy Donnę, którą pokochałam już od tego momentu i kochała będę zawsze. Cały sezon przetrzymałam tylko dlatego, że wiedziałam, że w następnym to ona będzie towarzyszką Doctora.

Do trzeciego sezonu należy też, przez wielu uznany za najlepszy odcinek Doctora Who, epizod o tytule Blink. Co prawda samego Doctora nie ma w nim za wiele, ale poznajemy Płaczące Anioły- kamienne posągi, których metodą eliminacji wrogów jest przenoszenie ich w przeszłość i żywienie się energią, którą to przeniesienie wywołuje. Gwarantuję, że po obejrzeniu tego odcinka na żaden posąg, pomnik czy rzeźbę nie spojrzycie tak samo. A bardziej subiektywnie jednym z lepszych odcinków był też ten z Szekspirem. I tak tylko dlatego, że Szekspir.

 Gify i zdjęcia oczywiście z tumblra. 

LOVE, M <3